من هم روی دعوتنامه جشن عروسی َم مینویسم :

مرا از زیر سنگ پیدا نخواهی کرد

مرا در آسمان ها پیدا نخواهی نکرد

من دود نشده ام  ، در هوا نیستم

من آب نشده ام  ، در زمین نیسنم

من اینجایم ،

پشت پاکت نامه را نگاه کن ..

مثلا بشینم یه پست بنویسم واسه تبریک فردا ، هوم ؟

بعد فردا پیوندای روزانه تونو با خبر ازدواج مهلا و ایمآن پر کنین *:)

صدای شان را میشنوی ؟

از راه دور دارند می آیند ، برای قلقلک ِقلب تو ..

تو هنوز نخوابیدی ، تو نخوابیــــــــــــدی !

من که به دریاش زدم تا چه کنی با دلِ من

تخته تو و ورطه تو ساحل و طوفان همه تو

تو مردی و خبر نداری رحمان 

نمی دانی که چقدر احتیاج به خنده های مداوم دارم

حرف براي گفتن زياد بود

وقت كم ،

بوسيدمت ..

بیا گناه کنیم ؛ 

تو تند و تند حرف بزن 

من سیب آدم اَت را گاز بگیرم! 

 +سیب آدم یا Adams apple برجستگی متحرک جلوی گلو

که در مردها برجسته تر است

حالا در این جنگل تاریک زانوهایم را بغل گرفته ام و هی فین فین میکنم

با ستاره هایی که از کوله پشتی ام همینجور ولو شده اند

و تازه فهمیده ام همه شان پلاستیکی بودند

و به این فکر میکنم که چه کسی هانسِل و گرتل را نجات داد ؟

+ بعد آن وقت این ساعت ها و دقیقه هایی که که چند ماه است

هروقت نگاهشان می اندازم هِی با هم جفت میشوند

آن لعنتی ها هم برایم نشانه بودند

مثلا همین 15:15 که پست را به ثبت رسانید

هنوز نفهمیدم پیامشان چه بود ..

از وقتی گفته گاهی اوقات نشانه ها هم با ما شوخی میکنند 

دیگر هیچ کدامشان را جدی نگرفته ام

همه اش احساس میکنم تا الان خودشان را نشان میدادند

و بعدش هم می ایستادند یک گوشه و باور کردن من را مسخره میکردند و میخندیدند

اصلا انگار تا الان عالم و آدم داشتند مرا مسخره میکردن

و به حماقت من که چگونه همه چیز را برای خودم نشانه میکردم

و راه می افتادم سمت ماه ، میخندیدند

اصلا شاید هم سر من شرط بندی میکردند !

حتا حافظ هم نتوانست با شعر عاشقانه ای که همیشه برای من و ایمآن نشانه سحر بود

و پایان تمام تاریکی ها ، دلم را گرم و ناامیدی را از من دور کند ..

لازم نیس من بیارمش ، خودش میاد ..*:)))

رنگ لازم است ! واجب است ! 

رسالت من هم شايد اين باشد که پرواز کنم به بي نهايت !

بعد از آنجا تمام اين رنگ ها را بر سر دُنيا و دِل ها و آدمهايِ خاکستريَ ش بپاشم ..

باشد که رنگولي شوند .. شاد شوند .. از ته دل لبخند بزنند ..

و همه چيزهاي خوب اتفاق افتد ..

بعد اینکه دیشب متوجه شدم خودم خاکستری تر بلکه هم سیاه شده ام

بعدش اینکه نمیشود رسالت آدم یک چیزی باشد خودش یک چیز دیگر

این شد که رفتم دلخوشی های کوچکِ رنگی ِ دخترانه را آوردم و ..

حالا دستهایم خوشحالند ، میخندند ، پاهایم هم رنگ آسمان شده ؛

پرنده های سفید و مشکی هم دارد !

هِی میخواهند از زمین بلند شود ولی تنم خسته است و سنگین ..

خدا نشسته آن بالا هِی دفترهایم را زیرو رو میکند ، هِی خط میزند

هی اس ام اس هایی که به عآطی فرستاده بودم را میخواند و بعد رو میکند به من

و میگوید : دختره احمق ! تو اصلا آدم نمیشوی !

این بود آن همه امیدی که پزش را به این و آن میدادی ؟ خاک بر سرت اصلا !

هِی گفتی نشانه میخواهم ، نشانه بزرگ

دیشب از ذوق داشتی پَس می افتادی ! از خوشحالی به گریه !

از هیجان تمام شب را بیدار ماندی تا سحر ! گفتی دیگر تمام

گفتی همین کافی بود تا دیگر شک و تردید نداشته باشی

آنوقت از پس این امتحان به این سادگی برنیامدی ؟ خیلی خری !

بعد من هم هِی بغضم را قورت میدهم و مثل بچه ها لب هایم را به هم میفشارم

و هق هق میکنم ، هی دماغم را با آستینم پاک میکنم

هی زیر چشمی به خدا نگاه میکنم ..

ولی خدا از دستم خیلی عصبانی است

میترسم پرونده م را بدهد زیر بغلم بگوید برو اصلا من همچین دختری را نمیخواهم

بعد من بگویم من از امتحان بدم می آید ، همیشه بدم می آمده

بگویم تو هیچوقت در شرایط من قرار نگرفته ای

تو هیچوقت امتحان نداده ای تا حال من را درک کنی

تو فقط خدایی کردن را بلدی ، خلق کردن را ، امتحان گرفتن را

جایزه دادن را ، مجازات کردن را ، مهربانی کردن را

میترسم ولی فری با توی یک کتاب خوانده که خدا از همه چیز بزرگ تر است

از همه ترس ها و ناامیدی ها ، حتا از لیست آرزوهای من ..

مطمئن باش، يقين کن، بايد باورت شود..

آقامون خسته س ، بعد از ناهار همچین وِلـــو میشه کف اتاق

ازونور پسرمون تا میبینه باباش ولو شده لگوهاشو ول میکنه میدوئه میاد کنارش

منم رفتم تو قوری گُل قرمزه چایی درست کنم

پسرمون هِی دست میزنه رو سیمآی گیتار ، باباش م کمکش میکنه

همه اینا هم بدون حرف ِ ! یه سری صداهای نامفهوم توی خونه میپیچه

آخرش باباش گیتارُ برمیداره و میگه بخون ببینم بخون

و بعدش صداهای دوست داشتنی توی خونه پخش میشه

و من چایی به دست آروم و بیصدا نگاهشون میکنم و از ته ِ دل لبخند میزنم *:)

 وقتی نیستی .. یک جوری نیستی که انگار از اول هم نبوده ای

انگار که هیچوقت تو را آرزو نکرده م و برآورده نشده ای

زندگی یکهو خالی میشود از هرچه اتفاقهای خوب و دوست داشتنی

نوشته ها بی سرو ته ، عکسها تکراری ، آهنگها گوش خراش

دوستها یکهو پَر میکشند و غیب میشوند

حال منم دیگر عالی نیست ، فقط خوب است

دلم خالی میشود ، کوچک میشود ، خودش را مچاله میکند و میچسبد تنگ سینه ام

من نگران میشوم ، گریه میکنم.بی خواب میشوم ، قلب درد میگیرم از استرس

آهنگهای غمگین گوش میدهم ، .فکر و خیال بد به سرم راه میدهم

مینشیم تند تند برایت نامه مینوسم

با استدلر نآرنجی رنگم همان که آرزوهایم را برآورده میکند همیشه

مینشینم برایت دعاهای خوب خوب میکنم ، چشمک میزنم به خدا

گوشه لباسش را هِی میکشم ،

خودم را برایش لوس میکنم تا اسمت را بیاورد اول لیست

به فرشته ت نامه مینوسم و سفارش میکنم که مواظبت باشد

موقع خواب بغلت کند و نگهبانی دهد تا مبادا حتا یک کابوس فسقلی

برای بازیگوشی به خوابهایت دست بزند

گاهی فکر میکنم اگر تو نزدیکتر بودی و بعد غیب میشدی

لابد شهر از آدم و ماشین خالی میشد

و حتما اتفاقهای عجیب و غریبی می افتاد

اَسلن من قهر ميکنم و ميروم ، اَسلن ديگر مهم نيست هرآنچه درباره تـو

اَسلن ديگر خواب نميبنم اَسلن اگر هم ديدم اگر ديگر برايت تعريف کردم

اسلن من ميروم شکلات ِ تلخم را تنهايي ميخورم که همه چيز رو به راه شود

ديگر هيچ چيز را حدس نميزنم ؛ تو را هم با خودم به ايفل نميبرم

ديگر هم دست به جوجه هايم نزن ،

اسلن نبينم دنبالم راه بيفتي حتا اگر اتفاقي مسيرمان يکي شود

تو هم برو با همان دختردایی { عمه } ِ جون جوني َت

نـُچ من اشکم که به اين راحتي درنمي آيد :اوم

+ صفایی بود دی‌شب با خیال‌َت خلوت ما را

ولی مَن باز پنهانی تو را هَم آرزو کردم

+ مهرانه : آخ میبینم هِی میگف ایمآنمون ..

نه.. همه دنیا جمع بشن و حرفشو تکرار کنن من باور نمیکنم

باور نمیکنم که تــــــو ، تویی که همه امید منی منو ناامید کنی

باور نمیکنم که بعد از اینهمه روز و اینهمه صبر منو اینجوری بشکونی

من فقط تورو باور میکنم ، من فقط معجزه تو رو باور میکنم ،

من فقط این بارونو باور میکنم که از ته دلم دارن میان توو چشام

مرا هزار امید است و هر هزار تویی

شروع شادی و پایان انتظار تویی 

+ اندکی صبر سحر نزدیک َست

+ اندکی صبر سحر نزدیک َست

+ اندکی صبر سحر نزدیک َست

+ اندکی صبر سحر نزدیک َست

+ اندکی صبر سحر نزدیک َست

. .

http://s2.picofile.com/file/7314905913/Porteghal.mp3.html

«دلتنگی‌» از آن دسته آموزه‌های غریزی‌ست که فندق یاد گرفته

و جدیدا در برابرش واکنش نشان بدهد

دلتنگم می‌شود و موبایل بهنام را می‌گیرد دستش و تکرار می‌کند:  مآه ه ه ه ه ه ه

 نیشش تا بنا گوش باز می‌شود ، برایم بوس هوایی می‌فرستد

از غذایی که می‌خورد به صفحه‌ی موبایل می‌مالد تا من هم در خوراکی‌اش سهیم شوم

فندق

فندق