قرار بود در عمارتِ کاه گِلیِ پدرم به دنیا بیایم ؛
قرار بود با لباس های رنگیِ کردی یا آذری یا حتا گیلکی روی تپه های سرسبز بزرگ شوم
قرار بود مادرم موهای سیاه بلندم را ببافد
و من با سبد حصیری که پدرم می بافت بروم دنبال تخم مرغ های کوچک حنایی
یا قارچ های خوراکیِ وسط جنگل ..
قرار بود هم بازی تو شوم ، تو که از پسرهای نوجوان تخسِ آن طرف رودخانه بودی ..
قرار بود آرام آرام بزرگ شوم ..
و همان وقت ها باشد که گیس های بافته ام را زیرِ چارقد پنهان کنم
و نگاهم را از همه ی پسر های روستا برگیرم
و تو هم ریش و سیبیل دربیاوری و آوازه ی جوانمردی ات تا این طرف رودخانه بیاید
قرار بود یک بار که آمدم دلتنگیِ دست های اناری ام را در آب رودخانه بشویم
تو که آمده ای برای ظرف شستن مادرت آب ببری را در به درِ چَشم هام کنم
قرار بود شب ها خوابت نبرد ، قرار بود شب ها خوابم نبرد ..
قرار بود هرروز نزدیک های غروب من و تو از دو سوی رودخانه در نگاه هم غرق شویم
قرار بود هرروز من انارهای دانه شده ام و تو دسته گل های کوهی ات را به آب بدهی
قرار بود پچ پچِ تمامِ زن هایی که از چشم های گود رفته ی من
و از ژولیدگیِ تو می گفتند را تحمل کنیم ..
قرار بود تو یک روز دست مادرت را بگیری بیایی و از پدرم انارِ سرخ طلب کنی
و پدرم دستم را توی دست هات بگذارد و مرا به کلبه ی چوبیِ کوچکت ببری
و هر شب که از سرِ کار برگشتی و نماز خواندیم و دست پختِ نه چندان خوبِ مرا خوردی
بنشینی موهایم را ببافی و بافته و نبافته از خستگی خوابت ببرد
قرار بود پاییز که رسید ، من برای سرمای تو شالگردن و ژاکتِ آبی ببافم
و تو مرا مهمان بوسه های گرمت کنی ..
قرار بود تا آخرِ دنیا ، پا به پای هم ، به خوبی و خوشی پرواز کنیم -مثلِ قصه ها- اما ..
افتاده ایم وسط عصر اطلاعات و ارتباطات ..
میان شهرِ ساختمان های بلند و خیابان های سیاه
تو نشسته آن سوی دنیا غصه ی کار و خانه و ماشینِ نداشته ات را می خوری
و من می نشینم و یکی یکی غصه ی تنهایی هایِ تو را
گره گره می بافم به موهای خرمایی بلندم
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
