من شعرهای نابی که گیر می آورم را برای هیچ کس نمی خوانم

اصن هر شعری را برای هر کسی نمی شود خواند

آنقدر صبر میکنم تا یک روز بیایی و همه اش را برای تو بخوانم

تو هم قول بده غزل و شعر دوست داشته باشی

آی گارسون ! یک فنجان لب خند و چند حبه آرامش لطفا ..

خدایا! لیست آرزوهامُ برعکس دستت گرفتی!

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه دیوانه کننده ترین حس دنیاست

معلوم نبود که امشب دارم روانی می‌شوم

آن‌قدر دلتنگی‌ات به جان و وجودم چنگ زد که از بغض گلویم درد گرفت

آن قدر بی‌تابی پیچید در تنم که هر چه از این شانه به آن شانه غلتیدم

پیچشش را کم نکرد ،

  آن قدر نبودنت درد به جانم ریخت که مثل ِمعتادهای دور مانده از مواد

در به در دنبال ِعکس‌هایت گشتم

به جنون کشیده شدم تا پیدایشان کردم!

فقط زل زدم به عکست و تک‌تک ِدلتنگی‌هایم را مرور کردم

اما مگر خوب می‌شود؟

مگر بی‌ تو ، یک عکس ِسرد حالم را خوب می‌کند؟

بر فرض هم که از شدت ِدلتنگی عکست را بگذارم

روی ِبکگراندِ این صفحه چند اینچی و هی زل بزنم به آن

مگر این عطش فروکش می‌کند؟

مگر امشب خواب به چشم‌های من می‌آید؟

 آغـوشـت ، میـتـوانــد

قشنـگتــریــن سـرخـط ِخبــرهـا بـاشــد

وقتــی تـــــو میتـــوانـــــی

قشنــگ تـــریـــن

تیتـــرِ زنــدگــــی مـــن بـاشـــی …

حوا احساسِ تنهایی و غربت می کرد ..

خداوند به او گفت: برو وبلاگ بنویس!

+ ابر و باد و مه و خورشید و فلک ،

همه در چشم تو بود ، تو فقط پلک نزن *:)

بعضی وقتــآ

به یک هم‌صحبت نیاز داری

که بنشیند و

سیر نگاهت کند!

تمام شب ، آنجا

درون سینه ی من

کسی ز نومیدی

نفس نفس می زد

کسی به پا می خواست

کسی تو را می خواست

دو دست سرد او را

دوباره پس می زد

                                 + فروغ 

+ به جست و جوی یادِ تو، با آدما حرف می زنم

تا به تو پیغامِ دلتنگی فرستم

اسمت رو با شیشه کَندم روی دستم

نیمه شب

صدای نفست می آید

برمی گردم سمتِ تو

" آب می خواهی؟ "

 چه خیال ها می کنم

مَگر تاریکی آب می خورد!

می گویی "بله"

+ این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز

کشیدم توو هر کوچه عکس تورو

که این شهر غمگین رو عاشق کنم ..

حافظه ی بویایی ، قوی ترین حافظه ای ست که آدمی دارد

حافظه ی بویایی، بدترین چیزیست که آدمی دارد

حافظه ی بویایی همان چیزیست که می تواند سر جایت می خکوبت کند

وقتی کسی از کنارت می گذرد

و با عطرش هزاران تصویر و خاطره

و درد دلتنگی را می پاشد تووی صورتت ..

 مجال،بی رحمانه اندک بود و واقعه سخت نامنتظر

کاش دکمه ی احساسات، دکمه ی دلتنگی ،

در بدن آدمی وجود داشت. تَق! و خاموش می شد ..

+ اما روز هاست ، کسی رگ خواب هایم را زده ..

Hey you, standing in the road always

doing what you're told

Can you help me?!n

Hey you, out there beyond the wall,

Breaking bottles in the hall

Can you help me?!n

Hey you, don't tell me there's no hope at all

Together we stand, divided we fall

+ مرا گریستن اندر غم تو آیین گشت ..

+ توو  چنگ  ابرایِ  پآییز  افتادم  و  در نمیام .. .   .

مي گفتند از كودكي به ما

كه زمان باز نمي گردد

اما نمي دانم چرا

 اين بعد از ظهر هاي جمعه باز مي گشتند ..

شقيقه هامو فشار ميدم تا درد این سر لعنتي رو حس نكنم

چشمامو ميبندم و فقط تصوير دستمو تو دستات ميبينم 

حالم بده ، خيلي بد ، از اين كه تو هیچ از حالم خبر داري !!

از اينكه هر چند ثانيه يه بار نگام كني

و نيستي كه سرمو به شونه هات تكيه بدي و سرتو روي سرم بذاري ،

حالا همين چند دقيقه پيش من از حجم گريه داشتم ميمردم 

اما تو نبايد بفهمي كه به خاطر نبودت انقدر تلخم 

نبايد بفهمي كه مدام خواب ميبينم زنگ زدي و من پشت خط گريه ميكنم

از اين نبودن ِ وحشتناك و كوفتگي وحشتناك تر 

اصلا نبايد باشي ، بايد مستقل باشم ،

بايد بفهمم كه آغوشت ، همين مسكن لعنتي دردام ، ديگه نيست

و من بايد تن بدم به قرصايي كه جاي دستات دارن رژه ميرن تو تنم 

نيستي و من به اندازه كافي وقت دارم واسه تنفر

از اون چشماي شب نمات كه الان ديگه منو نميبينه

وقت دارم واسه تنفر از کت ِ چرمی كه تو كيفمه و تو هميشه می پوشیدیش 

وقت دارم متنفر باشم از خودت كه بايد باشي و نيستي ..

 احمق ، تو اصلا نميتوني نفرت انگيز باشي ، حتي با تيك هاي هزاره ي نبودنت ..

+ معركه نوشتيجات : تمام قصه ها با بود يكي و نبود ديگري آغاز ميشوند ؛

كه يكي بود ، يكي نبود !

يكي رفته بود ، يكي مانده بود ، مانده بود و گريه كرده بود ..

+ گره می زنم این عکس ِ خیلی لعنتی ! را به : 

لحظه های ِ خوب ِ بودن ِ دستآش *:) ..

+ عکس از نگــــآرا ..*:)

آیدین! آیدین کجایی که ببینی تنها شده ام

و هر شب دنیا یخ می زند ،  انگار همه ی آدم های دنیا مرده اند

و من تقاص هراس همه ی آدم ها را یک جا پس می دهم ..

+ آقای همساده :

آقو ما یه بار بدبختی رو بوسیدیم گذاشتیم کنار

حالا هی راه به راه میاد میگه یه بوس بده !

++ آقو ما یه عمه ای داشتیم این اینقدر مهربون بودا

این قدر مهربون بودااا میتونست جایِ خاله ما باشه *

:)

 *:) : یکی از دانشمندان و مخترعین دور که

برای تحصیل به دورتر رفته بودند خی لی دور شده بود از دور ..

برای اینکه دلش تنگ شده بود و وسیله حمل و نقل اینا خی لی سخت گیر میومد

دلش تنگ شده بود برای ما

یه دستگاه اختراع کرد ، اسمشو گذاشت دوربین

که با اون می تونست دور رو ببینه ..

+ : پس اینایی که تو کتاب هایی علمی مینویسند که یه کس دیگه اختراع کرده

*:) : نه، اونا که اصلا بهشون توجه نکن

یه کتابایی خاصی هست که براتون میارم اونا رو بخونین

راهنمآ نوشت : فامیل دور : *:)

آی مجری : +

من که بریدم از همه به اعتبار بودنت ..

+ عکس از نگـــآر *:)

+ وقتی که آدمی با پوست و گوشت و استخوان ،

زهر تنهایی را می چشد .. ..

به وجود آمدم که داغت را

پشت دستانِ خود نگه دارم

مثل دنیایِ بعد اسکندر

تخت جمشیدِ بعد آوارم

+ ما حتماً عاشق همیم که این‌همه از هم دوریم

بی قراری که شاخ و دم ندارد 

یک جایی به خودت می آیی و می بینی بی قراری

به هیچ چیز نمی توانی فکر کنی ، هیچ کاری ازت بر نمی آید

فلج شده ای ، گوشه ای می نشینی

و همه ی خاطراتت را از ابتدا تا انتها هی به هی مرور می کنی

هیچ هم به کفشت نیست که چقدر زمان گذشته

بعد یک جایی بین قفسه سینه ات می سوزد

بعد تیر می کشد ،  بعد تووی خودت جمع می شوی

بعد هم    آ    را     م     آ    ر   ا  م    می  م   ی  ر    ی

چرم کُت ِ بدجنس !

نگو عزیزم

گرم نگیر با من

تابستان است

تنور عشق داغ است

به هر واژه میم مالکیت می چسبانی و

فردا زمستان می شود

آدم برفی می شوی

تمام میم ها می افتند

روی سرم هوار می شود عشق ..

+ پُر از بغض ، پُر از حرف ، پُر از درد

پُر  از   " چرا؟ "   شده ام ..

گاهی اوقات، زندگی، می تواند بی رحم تر از آنچه آدمی تصور می کند باشد

The future comes on sleeping pills

 گیاهانِ آپارتمانی، موجوداتِ غمگین و تنهایی اند جوری که به آدمی نگاه می کنند

  می دانید، خودشان را با هر شرایطی وقف می دهند ،

یک روز درمیان، کمی آب می خواهند و همین که کنارِ پنجره ،

فقط کنارِ پنجره باشند

-حتی اگر پرده کشیده باشد،یا به هر طریقی نتوانند بیرون را ببینند-

برایشان کافی ست !

وقتی سرِ صحبت را باهاشان باز می کنی،

جوری با اشتیاق گوش می دهند که انگار سالهاست کسی باهاشان حرف نزده

و جوری بهت زُل می زنند و سر تا پا گوش می شوند

که آدمی دلش می سوزد از اینهمه تنهایی شان 

از خانه که بیرون میروی و روزها و ساعت ها تنهاشان می گذاری

وقتی بر می گردی باز هم مهربان نگاهت می کنند

اینها همه باعث می شوند پیشِ خودم فکر کنم

چه موجوداتِ غمگین و تنهایی اند این گیاهانِ آپارتمانی

برایِ همین است که می توانم ساعت ها کنارشان بنشینم

نگاهشان کنم، از هردَری باهاشان حرف بزنم

و هیچ به کفشم نباشد که دیگران فکر می کنند عقل ندارم

که نشسته ام با یک مُشت گل و گیاه حرف می زنم

گیاهان آپارتمانی، حرف هایِ مرا خوب می فهمند

  گیاهان آپارتمانی موجودات تنها و غمگینی اند

که گاهی دلشان کسی را می خواهد که فقط با او حرف بزنند

برای گیاهانِ سیاره تان، دوست هایِ خوبی باشید

به شما نیاز دارند ، شما بیشتر به آنها.. باور کنید ..

پـــآییز پشت پنجره استوار میایستد

مرا نظاره می‌کند

که چرا من

هنوز جهان را ترک نکرده‌ام

من که قلب فرسوده دارم

من که باید با قلب فرسوده کم کم تو را فراموش کنم

تو از قبله ی من، گرفتی خدا رو

کجایی ببینی، یه شب حالِ ما رو

+ می دانی، یک وقت هایی سفر هم چاره ساز نیست ..

هیچ چیز چاره ساز نیست ..

لعنت به دستت لای موهای زنی دیگر

+ اضافه می کنم : لعنت به دستم لای دستِ (های) مردی دیگر

اگه با این شعر گریه کردین خوب یعنی حالتون طبیعی ِ

اما اگه گریه نکردین و آه کشیدین و قفسه سینه تون سنگینی کرد ..

فکر کنم نشه دیگه براتون کار کرد ، متاسفم!

ما انسان های ضعیف،

وقتی با یه خاطره از پا در می آییم ..

بودنت عین موج هایی لب ساحل ست ..

یهویی، خوب و شگفت آور .

بیا و غرقم کن !

یجوری دارم باهات زندگی می کنم

که همسرت با تو زندگی نخواهد کرد ..

لَعنَت به این بودنت ..

+ یه جور ِ ناجوری ، جای قلبم درد می کنه ..

آيا كمبود تو مهم تر از كمبود آب نيست؟!

در عجبم كه این خبر را رسانه اعلام نکرد !

+ هر روز داريم به اين قحطي نزديك تر مي شويم ؛

ذخايرمان از تو رو به اتمامِ اتمام است ..

+ يجوري لواشکُ دوست دارم كه انگار خودِ خودِ تويي ..

من جان دهم ، آهسته  تو هم    می  م    ی      ر     ی    ..   .     .       .

آرام شده‌ام

مثل درختی در پآییز

وقتی تمام برگ‌هایش را

باد برده باشد ..