شب ها دیگر آرزوی ِ برد ِ پی در پی ِ والیبآل را ، ندارم !
صبح توان ِ پیاده گَز کردن ِ خیابان ها را ندارم !
عصرهایی که همچون جوانی قضا می شوند و من فرصت ِ قضا کردنشان ندارم !
سخت است انتظار ...
و من ، منتظر تا در یک وجب ِ عمق ِ مرداب ِ وجودم ، غرق ِ درد و تباهی شوم !
روزها بر مدار تشویش و اضطراب میگذرد !
خورشید و ماه و افلاک ِ اقبال ، سرگرم ِ کسوف و خسوف شده تا شهاب های ِ اندوه ،
بر پیکر ِ نیمه جان ِ لحظه هایم زخم های ِ ممتد بنوازند ...
همچون هاجر در جستجوی ِ قطره ای امید ، فعل "خستگی" و "درماندگی" را بهتر از لغت نامه معنا میکنم !
خدایا ... مرا هیچ اسماعیل نیست تا دستانش اجابت باشد امیدم را ،
داغدار ِ جوانی ام که روزی در پیشگاهت بابت ِ جوانی اش طلب ِ بسیار ، در لابلای ِ بغض ها خواهد داشت .
برای ِ آمدن ِ روزهای ِ خوب ِ فرفره مویی ، نذر کرده ام *:)
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
