ناخَلـَـف
بدان که خدایم تویی ،
در محضر ِ یاد ِ تو ، به هیچ نامحرمی نگاه نکردم .
بدان از هر عصیان و معصیت حفظ کردم احساسم را .
خاطر ، از هر ، غیر ِ تو شستم و جلا دادم ،
تا شاید روزی به بهشت ِ دستان ِ تو ، رهسپار گردم .
افسوس ...
افسوس تو از عدل و حکمت ِ خدایی بی بهره بودی ،
و کافری که خدایی دگر داشت را به بهشت خواندی !
عمری مومن ِ درگاه ِ تو بودم و تو از دین ِ من ، بی خبر ...
نظرات شما عزیزان: